بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان

مقدمه: با توجه به طولانی شدن عمر و افزایش جمعیت سالمندان، رسیدگی به سلامت روانی سالمندان، اهمیت خاصی یافته است و لزوم بررسی نقش مذهب، به عنوان یک عامل درونی و بیرونی در سلامت روانی جمعیت حساس و رو به رشد سالمندان، احساس می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان، انجام شد. روش: این مطالعه مقطعی بر روی 389 نفر از سالمندان شهرستان بیرجند در سال 1393 انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای وارد مطالعه شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، به همراه سؤالات زمینه ای جمع آوری گردید. داده ها پس از ورود به نرم افزار 18 spss با استفاده از آزمون های من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن، در سطح معنی داری 0/05=α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 3/74±63/65 سال بود و بر اساس نتایج مطالعه، نمره جهت گیری مذهبی در افراد فاقد اختلال روانی به طور معنی داری بیشتر بود و بین جهت گیری مذهبی و سلامت روانی (0/589-=r) و زیرمقیاس های آن شامل علائم جسمی (0/605-=r)، اضطراب (0/587-=r)، کارکرد اجتماعی (0/484-=r) و افسردگی (0/642-=r) ارتباط معنی داری وجود داشت (0/001